Jasper 16 jaar, deelnemer aan ‘Gevecht tegen schooluitval’: ‘Met vechtsport ben ik in contact gekomen via een project op school. Ik moest er in het begin helemaal niets van hebben. Vroeger werd ik gepest en is er zelfs vaak met me gevochten. Daarom had ik een negatief beeld bij vechtsport en de lessen op school’.
Docent ‘Gevecht tegen schooluitval': ‘Tijdens de lessen zag je dat Jasper kon goed incasseren, maar zodra hij moest uitdelen, klapte hij dicht. Dat werd op een gegeven moment duidelijk te veel voor hem. Hij zonderde zich af van de groep en vertrok naar de kleedkamer. Daar heb ik hem na een paar minuten opgezocht. Hij was behoorlijk van slag. We zijn rustig gaan zitten en ik heb naar zijn verhaal geluisterd.’
Jasper: ‘Slaan en schoppen vond ik erg moeilijk. Ik wil niemand anders pijn doen, want ik weet hoeveel pijn het kan doen. Dit heb ik aan de trainer uitgelegd. Hij begreep dat, maar vroeg me ook hoe vaak ik vecht. Dat doe ik nooit, antwoordde ik hem. Waarop hij zei dat hij zélf wel iedere dag vecht. Dat kon ik me eigenlijk niet voorstellen, hij zag er zo aardig uit. Hij vertelde dat er iedere dag verleidingen zijn waar hij tegen moet vechten. En dat hij dromen heeft waarvoor hij vecht. Dat niet alles in het leven gemakkelijk is en je daarvoor een gevecht aan moet gaan. Het doel van het lesprogramma op school was niet om mij te leren iemand anders zo hard mogelijk te slaan, maar juist dat eigen gevecht aan te kunnen. Zo had ik er nog nooit tegenaan gekeken. We hadden afgesproken dat ik de komende lessen aan mocht kijken of ik zijn verhaal herkende.
Door er anders tegen aan te kijken, zijn mijn ogen echt geopend. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen, maar ook om samen te werken of hulp te vragen als ik er zelf niet uitkom. Ik ben inmiddels alweer een paar jaar lid van een karateclub. Nu vecht ik elke dag, maar niet met anderen. Ik voel me zelfverzekerd en weerbaar én ik heb inmiddels mijn eigen doelen waar ik voor vecht!’
Jasper is een gefingeerde naam.
.jpg)
